Reisverslag Estland: Estonian Wildernis Marathon
Eerder dit jaar heb ik besloten om 2 van mijn favoriete hobby’s, hardlopen en reizen, te combineren. Als bijzonder levensdoel wil ik in ieder land op onze schitterende aardkloot minstens 10 km hardlopen. Of dit een training, of een wedstrijd is, is mij om het even, mede ook omdat er niet in ieder land wedstrijden worden georganiseerd.
Mijn eerste trip van dit jaar ging naar Noorwegen, om preciezer te zijn Spitsbergen. Deelnemen aan de enige marathon ter wereld met beveiliging tegen ijsberen is zeker weten een aanrader! Hier het reisverslag: https://www.beatyourbarriers.nl/Reis-Spitsbergen/
De volgende reis was iets minder spectaculair: België. Maar ook daar had ik nog nooit gelopen, dus tijdens de trail des Fantômes heb ik heerlijk 14 loodzware kms door de Belgische Ardennen gehobbeld. België, Check!
Er zijn verschillende wedstrijden waarvan mijn hart sneller gaat kloppen. De Pyramids marathon Egypte en Sunset to Sundown in Mongolië bijvoorbeeld. Maar de wildernis marathon Estland is er ook zeker 1 in die categorie. Een kleine puzzel verder kwam ik tot een bliksemtrip waarbij 3 landen in ruim 4 dagen zouden worden bezocht. Met als kers op de taart: Deelnemen aan een marathon in de wildernis, supercool!! Zoals het inmiddels failliete Spyker als slogan had: ‘Nulla tenaci invia est via!’. Of Pippi Langkous: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’. Zo had ook ik zoiets van: ‘Dat gaat mij lukken…’
In een uur tijd had ik de hele reis in elkaar geflanst. Een vlucht naar Helsinki, met een tussenstop van 6 uur op Stockholm Arlanda airport (perfect voor een nachtelijk hardlooprondje in Zweden), 1 overnachting in Helsinki, een boottocht naar Tallinn, 2 overnachtingen + de hardloopwedstrijd daar en een vroege terugvlucht, zodat ik ’s avonds weer bootcamptraining kon geven. Gas op de plank!
Het weekend ervoor bij de Vathorstrun nog even een halve marathon afraffelen was waarschijnlijk niet het meest verstandige als voorbereiding. Maar na een massage van Mulder op dinsdag vertrok ik op donderdagavond, ondanks mijn zware benen, toch vol goede moed richting Zweden voor mijn hardloopavontuur. De vlucht verliep uitstekend en om 23:00 uur zette het vliegtuig de landing in op Arlanda airport.
Gewapend met mijn handbagage en Google Maps sprintte ik de aankomsthal uit en probeerde de route te vinden die ik van tevoren had uitgestippeld. Maar helaas, het door bouwhekken omringde vliegveld stelde alles in het werk om roet in het eten te gooien mbt mijn nachtelijke hardloopplannen.
Pippi galmde door mijn hoofd en ik besloot dat de autoweg, met voor mijn gevoel allemaal Max Verstappen wannabees als taxichauffeurs, mij niet tegen zou houden. Eenmaal aan de andere kant aangekomen was daar een schitterend verlicht fietspad. Het decor van mijn 10 km hardlooprondje in Zweden! 50 Minuten en 10,6 km later keerde ik terug bij Arlanda airport. Zweden, Check!
Met iets van 13 andere reizigers, die opvallend genoeg allemaal voorin het vliegtuig zaten terwijl ik in mijn eentje achterin zat (misschien toch wat deo moeten gebruiken na het hardlopen :p), stapte ik om 6:00 uur in het vliegtuig. Een uur vooruit in de tijd en 1,5 uur vliegen later landden we op Helsinki airport. Een paar busstops en een stukje wandelen daar weer na arriveerde ik bij mijn slaapverblijf voor de komende nacht. Een appartement hartje Helsinki.
Mijn benen waren nog redelijk stijf en vermoeid van alle activiteiten. Daarnaast droeg het overslaan van een nachtrust ook niet lekker bij aan een topfit gevoel. Dus daarom gauw een powernap ingelast, voordat ik voor de 2e keer in 14 uur tijd mijn hardloopschoenen aantrok. Het hardlooprondje dat volgde was schitterend, wat een fantastische stad is Helsinki. En zelfs met mijn niet aanwezige richtingsgevoel lukte het me om niet te verdwalen! Ruim 52 minuten later en 12 km verder was ik weer een land verder met mijn ultieme levensdoel! Finland, check!
Een traditionele Finse maaltijd bij Konstan Möljä, de voorstelling van Leijonakuningas, een ontspannen wandeling door de stad (met de succesvolle 1:59:59 challenge van Eliud Kipchoge live op mijn telefoon) en een nachtrust van 10 uur verder in de tijd, kon ik me gaan opmaken voor de volgende etappe van mijn reis: de boottocht naar Tallinn.
Voor €18,- ruim 2,5 uur vermaak en 85km verder in een hele andere wereld afgezet worden: Een koopje zeg ik! Hier wat beelden en check vooral ook die uitzinnige fan rechts vooraan! 😊
Na een relaxte avond en nacht in Tallinn was het tijd om me klaar te maken voor de wildernismarathon. Met stramme benen, zonder mijn normale wedstrijdvoorbereiding, 25+ km in de kou en stromende regen in de wildernis hardlopen. Voor normale mensen misschien niet iets om warm van te worden, maar gelukkig is mijn normaal anders dan het normaal van de voor mij niet normale mensen en ik had er niet normaal zoveel zin in!
Een bus bracht ons naar de startlocatie midden in een bos. Met dat iedereen de bus had verlaten was het zonder warming up verzamelen bij de startlijn en losgelaten worden in de wildernis. Een wildernis waar ook bruine beren en wolven op zoek zijn naar voedsel, zo hoorden we in de bus.. Ik had al wat lopers gezien met wat meer vlees op de botten dan ik, dus mocht het zo ver komen, dan zou ik die beren wel duidelijk maken dat die mooi als smakelijk hapje zouden kunnen dienen..
De nummer 1 had er zin in en ik besloot hem te volgen. Mijn missie voor vandaag was vooral genieten, maar als het niet teveel moeite kostte zou een podiumplek natuurlijk mooi meegenomen zijn. Ik liep op mijn normale, zo goed als profielloze, wedstrijdschoenen en dat was voor het 1e deel een prima keus. Sterker nog, ik genoot zo met volle teugen dat die schoenen steeds harder begonnen te lopen.
Na 4 km had ik een gaatje geslagen en begon het wat uitdagendere deel van het parcours. Al snel liep ik tot mijn enkels door de blubber, gevolgd door een klauterpartij tegen een steile helling. Hier begon het gebrek aan grip me lichtelijk op te breken. Het gevolg was een kleine glijpartij die mij deed besluiten om de genietmodus aan te laten staan zonder contactmomenten met bomen en stenen. Ergo, mijn tempo ging naar beneden tot een veilig botbreukloos niveau.
De nummer 2 haalde me vertwijfeld in vlak voor de 1e verzorgingspost (jij liep er net toch hard vandoor?). En geloof het of niet, daar stond een barbecue, een wat? Een barbecue, echt waar! In de stromende regen werden worstjes gegrild als hardloopkrachtvoer. Hij liet deze ongebruikelijke versnapering links liggen, maar ik dacht: Nu ik hier toch ben ga ik worst eten ook. En eerlijk is eerlijk, het smaakte prima. Ik geloof niet dat het heeft bijgedragen aan een betere hardloopprestatie, maar mijn gehemelte was in ieder geval lekker verbrand. Klein aandachtspuntje voor de volgende keer als er een barbecue bij een hardloopwedstrijd staat…
De rest van de wedstrijd bleef glibberen, klauteren, tot de knieën door moerassen banjeren, overspoeld worden door hoosbuien, maar vooral oneindig genieten van de schitterende omgeving! Iedere verzorgingspost was rijkelijk gevuld met ongebruikelijke hardloophapjes, dus die heb ik allemaal uitgeprobeerd. Voor Nederlandse wedstrijden hou ik het toch maar bij bananen en gelletjes..
Ruim 2 uur, 500 hoogtemeters en ongeveer 26 km blubber later, kwam ik als 2e over de finishlijn. Mijn schoenen hadden de strijd niet overleefd, maar dat mocht de pret niet drukken. De zon brak precies door het wolkendek en het hemelwater maakte plaats voor heerlijke zonnestralen. Met een brede glimlach op mijn gezicht en een voldaan gevoel over de finish. Estland, check!
Snel een krater geslagen in de voorraad van de koek- en zopietent bij de finish en genoten van een heerlijke welverdiende kokendhete douche. Mooi om de verhalen van alle hardloopgekken die aan deze wedstrijd mee hebben gedaan te horen! Wat een speciale ervaring was dit, krijgt zeker een plekje in mijn top 3 van hardloopwedstrijden.
Tijdens de treinreis terug zat ik naast de ‘parcours uitzetter’. Die vertelde over zijn hectische ochtend, waarbij ze een uur voor de wedstrijd het seintje hadden gekregen dat iemand alle bewegwijzering van 14 tot 20 km had weggehaald voor de grap… Hij was helemaal gesloopt door de onverwachte km die hij in volle vaart door het modderige bos had moeten zwoegen, maar tijdens de wedstrijd was daar voor de lopers niks van te merken gelukkig! Gezellig om samen lekker afgedraaid in de trein naar Tallinn te zitten!
Weer een supergaaf hardloopavontuur achter de rug! De rest van de middag en avond heb ik samen met honderden dronken Duitsers die in afwachting van de EK kwalificatie wedstrijd: Estland – Duitsland het bier rijkelijk lieten vloeien, de oude binnenstad verkend. Bijzonder om te zien hoe het oude deel helemaal omringt wordt door nieuwbouw. Ook Tallinn is echt een mooie stad om een keer een kijkje te nemen!
Ondertussen ben ik in 31 landen geweest, maar heb nog maar in 18 landen hardgelopen. Van de 196 landen dus nog 178 te gaan! :) Op naar de volgende uitdaging: De Pyramids marathon in Egypte!
 | ALGEMENE VOORWAARDEN Beat your Barriers.pdf (156.57KB) |
| ALGEMENE VOORWAARDEN Beat your Barriers.pdf (156.57KB) |